Το σχεδίασμα ενός απλού χάρτη προσανατολισμού

 

Η χρησιμοποίηση ενός υπαρκτού χάρτη αποτελεί άριστη βάση για την παραγωγή ενός νέου. Όπως συμβουλεύουν οι McNeil, Ramsden & Renfrew (1987) το σχέδιο του αρχιτέκτονα για την κατασκευή ενός σχολείου (συνήθως της κλίμακας 1:1000 ή 1:2500) αποτελεί το καλύτερο υλικό για να σχεδιασθεί ένας χάρτης orienteering για τους μαθητές. Οι υπάρχοντες έγχρωμοι γεωγραφικοί στρατιωτικοί χάρτες του ΓΥΣ των 1:50000 μπορεί να είναι μικρής κλίμακας αλλά αποτελούν την πιο λεπτομερή κλίμακα με περιγράμματα. Μείωση ή αύξηση του χάρτη μπορεί να γίνει με το φωτοτυπικό μηχάνημα.

Χάρτες κλίμακας 1:10.000 είναι χρήσιμοι. Μπορεί να γίνει μεγέθυνση από χάρτες του Γ.Υ.Σ. 1:5.000 και να προστεθούν τα σημεία μετά. Πριν κληθούν οι επαγγελματίες που χρησιμοποιούν το πρόγραμμα OCAD, πρέπει μόνοι μας να βοηθήσουμε στην ολοκλήρωση ενός χάρτη. Σε πολλές χώρες του κόσμου το πρόβλημα είναι ότι οι στρατιωτικοί θεωρούν πολλές περιοχές απαγορευμένες ζώνες (π.χ. στην πρώην Σοβιετική Ένωση όλες οι περιοχές θεωρούνταν απαγορευμένες. Αλλά και στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας οι χάρτες είναι απαγορευμένοι)

Είναι καλό να παραχθεί ένα νέο σχέδιο όλων των λεπτομερειών που πρέπει να συμπεριληφθούν στον χάρτη. Αυτό μπορεί να γίνει εύκολα εάν τοποθετήσουμε μια διαφάνεια πάνω από τον βασικό χάρτη και κρατήσουμε τις λεπτομέρειες που χρειαζόμαστε προσθέτοντας νέες λεπτομέρειες που έχουμε χωρομετρήσει. Πολλές Ελληνικές πόλεις διαθέτουν χάρτες που όμως έχουν εικόνες αντί τα περιγράμματα των κτιρίων. Η χρήση χάρτη με εικόνες αντί για περιγράμματα έχει το σοβαρό μειονέκτημα ότι η περιοχή φαίνεται από μία συγκεκριμένη οπτική γωνία.

Για ακόμη μικρότερα σε ηλικία παιδιά συνιστάται το string course δηλαδή δεν υπάρχει ελεύθερη επιλογή πορείας. Η πορεία είναι συγκεριμένη. Ο χάρτης είναι φτιαγμένος με σκίτσο. Ο κάθε εκπαιδευτικός μπορεί να φτιάξει ένα τέτοιο χάρτη. Οι φίλοι του αγωνιστικού προσανατολισμού πρέπει να ψάχνουν συνεχώς για νέες πιθανές περιοχές όπου θα μπορούσε να διεξαχθεί αγώνας. Υπάρχουν κάποιοι παράγοντες που πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν ( Prentice, Dave 1994, To map or not to map. Compass Sport vol. 15, No 2, σ. 15):

Ποικιλόμορφο έδαφος. Επαρκή μονοπάτια / χαρακτηριστικά του εδάφους. Περιοχή που μπορεί να τρέξει κανείς ικανοποιητικά. Ικανοποιητικός αριθμός σταθμών ελέγχου. Συμφωνία με τους ιδιοκτήτες της περιοχής ότι επιτρέπεται η πρόσβαση. Ξεκάθαρη δήλωση ότι υπάρχουν πιθανοί περιορισμοί σε συγκεκριμένα σημεία της περιοχής. Εκτίμηση άλλων περιορισμών π.χ. φτέρες το φθινόπωρο, εστίες πουλιών που κλωσάνε την άνοιξη. Ύπαρξη parking αυτοκινήτων. Άδεια να στηθούν προσωρινές ή μόνιμες διαβάσεις πάνω από φράκτες.

Το σχεδίασμα κανονικών αγωνιστικών χαρτών προσανατολισμού αποτελεί ένα δύσκολο ζήτημα και το αφήνουμε για άλλη φορά.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.